Autor: admin

Masz na swojej stronie internetowej reprodukcję „crowleyowskiej” Steli Objawienia? Zamierzasz kupić „energetyzującą” piramidkę? Już niedługo każdy taki obiekt może zostać obłożony podatkiem. Egipscy parlamentarzyści pracują bowiem nad ustawą, zgodnie z którą na reprodukowanie egipskich zabytków trzeba będzie uzyskać specjalne pozwolenie i płacić za nie jak za prawa autorskie. Egipcjanie zamierzają w ten sposób zgromadzić fundusze niezbędne dla restauracji swoich zabytków. Zahi Hawass, przewodniczący Egipskiej Najwyższej Rady do spraw Zabytków, powiedział BBC, że prawo to będzie egzekwowane we wszystkich krajach. Dotyczy to również egipskich nazw i wizerunków.

Serdecznie pozdrawiamy w dniu przesilenia zimowego, jednocześnie zachęcając do lektury najnowszego numeru miesięcznika Fortean Times, który w dużej mierze jest poświęcony postaci Aleistera Crowleya. Znajdziecie w nim m.in. esej Dave’a Evansa o Crowleyu jako figurze nowoczesnej, spekulacje Gary’ego Lachmana poświęcone mrocznemu obliczu Bestii 666, a także artykuły na temat Opactwa Thelemy, wpływu Crowleya na rozwój okultystycznej sztuki filmowej oraz relacji pomiędzy kultem Lama a współczesną ufologią.

  

Wczoraj zakończyliśmy promocję Zenarchii Kerry’ego Thornleya. Dziękujemy naszym czytelnikom, którzy szybko zainteresowali się naszą nowością. Dzięki Wam jest nam łatwiej pracować nad powiększaniem naszej oferty wydawniczej. Pozostałych zachęcamy do zapoznania się z tym dziełem i życzymy inspirującej lektury.

  

„Postulatem Camdena Benaresa jest stworzenie zachodniej wersji zen, gdzie rola mistrza jest zbędna lub przynajmniej mocno zredukowana, a wyzwolone jednostki kierują się własnym doświadczeniem” – pisze Kormak w recenzji Zen bez mistrzów zen na łamach Gildii Tajemnic, dodając – „Podczas lektury Zen bez mistrzów zen śmiejemy się właściwie bezustannie, ale jeśli potraktujemy tą książkę jedynie jako zbiór żartów, przegapimy jej główny cel i głębsze znaczenie. Niestety może się okazać, że nie jesteśmy jeszcze w stanie tego uchwycić. Jak pisał Robert Anton Wilson, Książka ta jest zwierciadłem. Gdy zajrzy do niej małpa, nie wyjrzy z niej filozof. Gorąco jednak zachęcam wszystkich do jej przeczytania i próbowania. W praktyce zen wystarczy bowiem jedno słowo, dźwięk czy uderzenie klapkiem w głowę, aby adept doznał oświecenia.” Całość recenzji do przeczytania tutaj.

Aleister Crowley powiadał, że kiedy podejmuje się pewne działania, pewne rzeczy po prostu się zdarzają. Traktujemy to więc za dobry omen z Centrali Kosmicznych Koincydencji, że w chwili polskiego debiutu Zenarchii Adam Gorightly poświęcił jej twórcy audycję swego podcastu Untamed Dimensions. O burzliwym życiu Thornleya opowiadają Adam Gorightly, autor książki The Prankster and the Conspiracy, biskup gnostycki T Allen Greenfield i Synkronos 23. Zachęcamy do wysłuchania i zwrócenia uwagi, w której minucie audycji pojawiają się dziwne szmery i zaburzenia transmisji.

Ladies and gentelmen, welcome to OBiekt! Agnieszka Brzeżańska zaprasza na trash-filmowy wieczór.

Jako starter zaserwuje nam „Mondo Topless”, dokument Russa Meyera o striptiserkach z San Francisco, potem dwa własne filmy Blue oraz Artemesie (edycje filmu pornograficznego opartego na motywach wziętych z życia Artemisii Gentileschi), a na deser dla koneserów toksycznych piękności i wojowniczych, choć roznegliżowanych syren „Faster Pussycat… Kill, kill” – film Russa Meyera uznany za „Obywatela Kane’a” filmów klasy B, dzieło kultowe i zapoznane, choć prekursorskie względem stopnia nasycenia przemocą i seksem wobec ‚Grindhouse’ Tarantino.

Czas: 13 grudnia, godz. 20
Miejsce: Pl. Małachowskiego 3 (podziemia Zachęty), Warszawa

Do tego musiało dojść! Po niezwykle miłym przyjęciu dzieł Roberta Antona Wilsona, Principii Discordii, a ostatnio Zenu bez mistrzów zen, logiczne się stało uzupełnienie brakującego ogniwa ewolucji myśli dyskordiańskiej, czyli opublikowanie Zenarchii Kerry’ego Thornleya. Zakasaliśmy więc rękawy i dokonaliśmy tego, jak przystało, w 23 dni.
Odczuwamy z tego powodu niezmierną satysfakcję, tym bardziej, że dzięki Zenarchii będziecie mogli zapoznać się z jedną z najbarwniejszych i najbardziej zwariowanych postaci świata okulturalnego – chętnie wspominanej na stronicach książek Roberta Antona Wilsona i Camdena Benaresa oraz w licznych teoriach spiskowych.
Zenarchia to dzieło kanoniczne, ponieważ strzelające z grubej rury w świat społecznych ograniczeń. Dzieło idące w poprzek licznym schematom, mówiącym że nie można jednocześnie zmienić siebie i otaczającego świata.
UWAGA! Dla pierwszych 100 czytelników przeznaczyliśmy egzemplarze po cenie promocyjnej.

Gorąco polecamy wystawę, która w dniach od 12 XII 2007 do 10 stycznia 2008 roku będzie gościć w Galerii Sektor I Górnośląskiego Centrum Kultury. Jest to bowiem wyjątkowo rzadka okazja do obcowania z twórczością naszej rodzimej grupy artystów-ezoteryków, która od lat sześćdziesiątych XX wieku eksplorowała odmienne stany świadomości.

W drugiej połowie lat 60 Urszula Broll, Antoni Halor, Zygmunt Stuchlik, Andrzej Urbanowicz i Henryk Waniek, zaprzyjaźnieni artyści, spotykając się w szerszym lub węższym gronie, rozważali interesujące ich problemy. Te dysksje dotyczyły zarówno sztuki jak i nowej świadomości artystycznej, ezoteryki, jungowskiej psychologii głębi, rzeczywistości snu i jego interpretacji, psychodelików, symbologii, dziwności i odmienności, buddyzmu i eliadowskiej koncepcji religijności i mitu, aby wymieniać przynajmniej niektóre. Nikt nie myślał o nazywaniu się lub o stwarzaniu jakiejś wspólnej platformy. Ta przecież, nienazwana, była we wspólnych zainteresowaniach.

Dokładnie 40 lat temu, w grudniu 1967 roku, punktem zwrotnym dla zaistnienia nazwy stała się wspólna decyzja wspomnianych wyżej osób o podjęciu kolektywnego dzieła nazwanego później „Encyklopedią, „Leksykonem” lub „czarnymi kartami”. Pomysł stał się nieco dadaistyczną próbą stworzenia swoistego leksykonu symboli. Próbą przewrotną, gdyż w żadnym przypadku nie chodziło o stworzenie działa „poważnego”. „Czarne karty” na kartonie o formacie 70x 780 przedstawiały pozornie bezładny nurt hieroglifów, fantazmatów, symboli i osobistych notatek. 30 dziwnych obrazów spotkało się z sporym zainteresowaniem, czego wyrazem była wystawa w Galerii Współczesnej w Warszawie.

Powstanie ONEIRONU stało się jakby wizytówką, swego rodzaju logotypem dla różnorodnych rozleglych działań; działalności wystawowej, wydawniczej, organizacji sympozjów, spotkań i performance oraz poczynań pierwszej grupy buddyjskiej w Polsce.

Gdy z dzisiejszej perspektywy spoglądamy na sprawy związane z Oneironem, ukaże się nam coś na kształt wzoru przenikających się kręgów, rozszerzających się i zanikających, w których brało udział dziesiątki, jeśli nie setki osób pozostających w jakiejś relacji do głównej sceny tych działań, którą była pracowania przy ulicy Piastowskiej w Katowicach.

Krąg ten był odmienny od wszystkich współczesnych ugrupowań artystycznych. Z jednej strony ezoteryczny a z drugiej niesłychanie prospołeczny. Był szczególną formacją duchową, dążeniem do wolności i niezależności w czasach ubezwłasnowolnionej kultury. Jego początki są wcześniejsze niż decyzja pięciu malarzy o podjęciu wspólnego projektu, a jednocześnie rozleglejsze w czasie i przestrzeni od aktywnego istnienia grupy artystycznej o tej nazwie.

Wystawa w Galerii Sektor I zaprezentuje ten splot działań i idei w szerokim kontekście. Zarówno poprzez ukazanie twórczości głównych aktorów tej sceny, jak i dokumentów i artefaktów związanych z Kręgiem ONEIRON.

Wernisaż wystawy odbędzie się 11 XII o godz. 19 w Galerii Sektor I, Górnośląskie Centrum Kultury, pl. Sejmu Śląskiego 2, 40-032 Katowice.

Korporacja Ha!art zaprasza na spotkanie z Alicją Debord, wdowie po Guy Debordzie, autorze Społeczeństwa spektaklu oraz wydanego ostatnio tomu Dzieła filmowe. Spotkanie będzie połączone z projekcją filmu „In girum imus nocte et consumimur igni” (polskie napisy) oraz dyskusją na temat jego dzieł filmowych, z udziałem Mateusza Kwaterko (tłumacz) i Janka Sowy (wydawca książki).

7 grudnia, godz. 17, Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków

Po dyskusji o godz. 20 projekcja filmu „Guy Debord. Son art et son temps” (wersja oryginalna).