Autor: admin

Mroczne znaki wycinane w dermie autobusowych siedzeń, zakonna czerń i piekielna smoła na płótnach. We wrocławskim Studio BWA od 22 lutego oglądać można wystawę Fade into black. Grupowy projekt wystawowy nawiązuje w warstwie formalnej do fascynacji imagem subkultury metalowej. Powołany do życia przez artystów: Anię i Adama Witkowskich, Piotra Stasińskiego i Tomka Kopcewicza, pierwszą odsłonę miał w czerwcu zeszłego roku w warszawskiej galerii Klimy Bocheńskiej.

Wrocławska, druga edycja nie jest – jak deklarują artyści – repetycją tamtej wystawy, lecz „zupełnie nowym pokazem. Do starego składu (Ania Witkowska, Adam Witkowski, Piotr Stasiński, Tomek Kopcewicz) dołączyli Laura Pawela i Hubert Czerepok. Wątkiem, który najczęściej można odnaleźć wśród prezentowanych prac jest refleksja nad dojrzewaniem, edukacją, wrastaniem w społeczeństwo z pozycji buntownika.” Autorzy wystawy sami przyznają się do przebytego w młodości havy-metalowego „trądziku” stąd ich obserwacje są szczere i wnikliwe.

Tytułowy mrok staje się dla nich ambiwalentnym zespołem obrazów, odsyłających z jednej strony do przezwyciężonej niedojrzałości, naznaczonej zależnością od komicznych idoli – zaś z drugiej do obszaru buntu, abnegacji i autodestrukcji, które stanowią rodzaj przyrodzonego „cienia” w przywołanych procesach socjalizacji.

BWA Wrocław – Galerie Sztuki Współczesnej
ul. Wita Stwosza 32

Ekspozycja czynna od wtorku do soboty, od 16.00 do 19.00

Społecznościowy portal magijny magick.pl obchodzi swoją pierwszą rocznicę. Z tej okazji jego twórcy zamierzają oddać się hulankom i swawolom, do czego zachęcają również innych. Program rocznicy obejmuje:

22 lutego, godz. 20 – impreza w warszawskim klubie Metal Cave

dj kai- gotyk, dark elektro, industrial, darkwave, cold wave
dj Bezmirzanka z Rodzimowierczego radia Internetowego „Radiowid”- folkmetal, paganfolk, darkfolk
Koncert thEE L-OV-EE komando z nowym programem „Gotyk Mother And Holy Lucifer”
tLk to wspólny projekt dwóch ezoterrorystów, dj bujalexa i hanifa tsary, określany przez nich jako „magiczny etno-industrial”. Każdy koncert z założenia grany jest w innej stylistyce i eksploruje inne obszary doświadczenia obu twórców.

23 i 24 lutego – impreza na squatcie Elba w dawnych magazynach przy ul. Elbląskiej 9/11

Sobota to dzień filmowy:
12.00 „Steal this film”- przygotowany przez The League of Noble Peers dokument o sieciach peer-to-peer i kopiowaniu jako zjawisku kulturowym.
14.00 „Swadźba” – film dokumentalny z pogańskiej uroczystości zaślubin z udziałem Wilczyna Wirszyca RRI „Radiowid”.
ok.15.30 przerwa obiadowa
17.00 medytacja, rytuał
18.00 „Religia jako źródło wszelkiego zła” i „Bóg urojony” – filmy dokumentalne obrazujące idee Richarda Dawkinsa, jednego z najwybitniejszych współczesnych uczonych, twórcy memetyki

Niedziela to Magija w teorii i praktyce:
11.00 „Magick.pl-magija jest wszystkich – kim jesteśmy, o co walczymy”
Prezentacja technik pracy z umysłem
Medytacja
13.00 chaos i anarchia- czy Państwo jest demonem?
Magick is a ultimate weapon ov liberation – głosi jedno z haseł wspólczesnej magiji. Czym więc jest magija- zabobonem, przesądem służącym do trzymania mas w posłuszeństwie czy drogą do wyzwolenia Indywidualnosci, przemiany w siebie i świata?
Medytacja
ok. 14.30- przerwa obiadowa
16.00- Praktyki samowyzwolenia
Wyzwalanie z zewnętrznych i wewnętrznych ograniczeń.
Praktyka zmiennych wierzeń.
Tworzenie przeciwstawnych osobowości.
Transe i zmiana przekonań.
Zmiana submodalności pojęć chaosu, anarchii, państwa etc.

Wstęp na sobotnio-niedzielne zajęcia – dobrowolna darowizna.
Impreza w Metal Cave- użytkownicy magick.pl zarejestrowani do 10 lutego free, reszta 5zł.

Konkurs na Blog Roku w Kategorii Kultura wreszcie dobiegł końca. Zajęliśmy w nim 2. miejsce, gromadząc równo 300 głosów. Trzystu  nie wygrało, co prawda, tej wirtualnej bitwy pod Termopilami, pełnej machlojek, oszustw i przekrętów. Tym niemniej, mamy sporą satysfakcję z tego, że aż tylu z Was chciało oddać na nas głos, dowodząc, że zależy Wam na naszym wydawnictwie. Dziękujemy! Dodatkową satysfakcję stanowi fakt, że otrzymaliśmy te głosy bez uciekania się do znajomości w firmach telefonicznych (nabijających głosy metodą masowych głosowań) oraz taniego populizmu. Dzięki temu wiemy, że głosowaliście na nas a nie na socjotechnikę. A to cenne!

Przy okazji udziału w tym spektaklu udało się nam również poznać kilka ciekawych blogów. Żaden z nich, co prawda, nie wygrał konkursu czytelników ani nie zyskał sympatii jurora. Niemniej, warto zwrocić na nie uwagę. Są to:

Układ otwarty – blog Arkadiusza Jadczyka, fizyka w sposób przystępny przybliżającego rozmaite zagadnienia nauk ścisłych, z licznymi odniesieniami do zjawisk paranormalnych.

Krusznia – blog Stowarzyszenia Mieszkańców Suwalszczyzny, czyli codzienna kultura ludowa w dobie elektroniki.

Lotawica – bestiariusz domowy pewnej ekscentryczki, mającej skłonność do zwariowanych artystów i psychodelicznych notek biograficznych.

Amerykański malarz Paul Laffoley bywa nazywany współczesnym Leonaro Da Vincim i Buckminsterem Fullerem w jednej osobie. Jednak jego wizjonerska dzieło dopiero niedawno zaczęło być dostrzegane przez szersze kręgi odbiorców sztuki. Laffoley tworzy olbrzymie, często mandaliczne, obrazy-diagramy, prezentujące jego wynalazki, utopijne wizje i projekty filozoficzne, gotowe do wdrożenia w życie. Niektóre z nich będzie można obejrzeć na wystawie The Message – The Medium as Artist: Art and Occultism w Museum Bochum, poświęconej sztuce inspirowanej przekazami mediumistycznymi. Obok Laffoleya, który zapoczątkuje ją 16 lutego o 18.30 wykładem na temat swego doświadczenia artystycznego, pojawią się na wystawie obrazy, filmy, fotografie i nagrania dokonane przez 25 artystów, m.in. słynnych XIX-wiecznych mediów: Helene Smith (1861-1929), Georgiany Houghton (1814-1884) i Victoriena Sardou (1831-1908) oraz Szwedki Hilmy Af Klint (1862-1944), która całkowicie odrębnie rozwinęła własny, abstrakcyjny styl malarski, zbliżony do Wassilija Kandinskiego.

Wystawa potrwa od 16 lutego do 13 kwietnia w Museum Bochum, Kortumstr. 147, Bochum, Niemcy.

Jeśli komukolwiek z Was zdarzy się w niej uczestniczyć, prosimy o dokumentację! Bardzo przyda się nam w jednym z naszych projektów wydawniczych.

Umieszczony w tej notce obraz pochodzi, jak większość dzieł Laffoleya, z Kent Gallery.

Polecamy nowy numer kwartalnika psychologii i kultury ALBO albo, a w nim następujące artykuły:

Jungowskie inspiracje
Przemysław Gębala SJ – Schematy i transgresje płci
Encyklopedia jungowska: Libido (opr. ks. Kazimierz Pajor)

Od psychologii do autopsychoterapii
Edyta Janus – Erotomania – przemilczane uzależnienie
Valentyna Guminska – Seksualna agresja kobiet

Archetypy w Kulturze
Zenon Waldemar Dudek – Płeć psychologiczna, wzorce kultury i duchowość
Alina Biała – Feminizm, język, literatura

Nasze tożsamości
Anna Komendant – Płeć u Lacana

Dialog kultur
Ewa Machut-Mendecka – Niewysłowiona radość arabskich wesel
Paweł Fijałkowski – Wędrówki Anacharsisa

Z poetyki archetypów
Marta Cywińska-Dziekońska – Nadkobieta
Jakub Jan Pudełko – (Kame)Leon, czyli zawodowiec. Kilka uwag na temat męskości na przykładzie postaci Leona Niemczyka

Na granicy epok
Ryszard Chodźko – Synchronia muzyczna. O cykliczności wewnętrznej w prozie niefabularnej Tadeusza Konwickiego

Forum psychologii kultury
Recenzje: Czesław S. Nosal – Poznająca płeć (D. Kimura, Płeć i poznanie)
Felix Zbyszek Siwek – Meandry rzeczywistości i wartości (K. Mudyń, W poszukiwaniu prywatnych orientacji ontologicznych)

Jest nam niezmiernie przykro poinformować, że 9 lutego, w wieku 64 lat zmarł Christopher S. Hyatt, wybitny nie-ortodoksyjny okultysta i psychoterapeuta reichiański. Autor licznych fascynujących książek poświęconych deprogramowaniu i metaprogramowaniu ludzkiego biokomputera, z których jedną, Tabu: seks, magia, religia wydaliśmy, a kilka następnych mamy w planach wydawniczych. (Jego Undoing Yourself With Energized Meditation stanowi jedną z naszych ulubionych książek.) Założyciel i właściciel zaprzyjaźnionego z nami wydawnictwa New Falcon Publications, dostarczającego Okulturze mnóstwa inspiracji.

Christopher S. Hyatt urodził się 12 lipca 1943 roku w Chicago jako Alan Miller. W wieku siedemnastu lat opuścił liceum i zaciągnął się do marynarki wojennej. Jego przygoda z wojskiem trwała krótko. Alan rozpoczął karierę akademicką od studiowania księgowości w Los Angeles City College, ale magisterium zrobił z psychologii na California State University w Los Angeles. Posiadał dwa doktoraty – z psychologii (na Western University) i zachowań ludzkich (na United States International University). Specjalizował się w psychologii klinicznej i eksperymentalnej. Był autorem znaczących dzieł naukowych na temat testów psychologicznych i percepcji piękna. Studiował psychoterapię reichiańską u Israela Regardiego, wybitnego specjalisty w tym zakresie (a zarazem dawnego sekretarza Aleistera Crowleya). Regardie wprowadził go w świat Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku. Alan prowadził też własną praktykę psychoterapeutyczną oraz szereg sprawnie funkcjonujących interesów. Majątek zgromadzony dzięki udziałom w przemyśle komputerowym pozwolił mu założyć New Falcon Publications – jedno z najważniejszych na świecie wydawnictw specjalizujących się w literaturze okultystycznej i psychodelicznej.

Alan Miller przez wiele lat prowadził wlasną gałąź Hermetycznego Zakonu Złotego Brzasku. Był również wysokim wtajemniczonym Kalifatu Ordo Templi Orientis (IX*), z którego wycofał się na skutek odmiennej wizji funkcjonowania zakonu magicznego. Pod pseudonimem literackim Christopher S. Hyatt napisał kilkadziesiąt książek, m.in. Undoing Yourself With Energized Meditation, Urban Voodoo, Pacts With The Devil, Tantra Without Tears, Secrets of Western Tantra, The Psychopath’s Bible. Jako bliski przyjaciel Roberta Antona Wilsona wydawał większość jego dzieł. Zainspirował też do pisania dwóch innych znanych autorów thelemickich: Lona Milo DuQuette’a i Jamesa Wassermana. Był zapalonym żeglarzem, mającym na swym koncie podróż dookoła świata. Słynął także ze swej działalności charytatywnej, m.in. na rzecz chorych na AIDS. Przeznaczył dziesiątki tysięcy dolarów na odrestaurowanie oryginałów Tarota Thota.

Alan Miller zmarł w swoim domu w Scottsdale, w Arizonie, po długotrwałej walce z rakiem. Zostawił po sobie żonę Lindę i syna Michaela.

Będzie nam go brakować, choć za niego mówią jego dzieła!

Hatch23 to nowy blog poświęcony ukrytym znaczeniom popularnego serialu Zagubieni (Lost). Jego autorzy postanowili tropić okultystyczne wątki w samym sercu popkultury. Na pierwszy rzut poszła liczba 23, pojawiająca się często w tym serialu. Autorzy bloga są przekonani, że to zabieg celowy jego producentów. Powołują się na wywiad, jaki jeden z nich, Damon Lindelof, udzielił ostatnio dla pisma Entertainment Weekly: „Mój ojciec fascynował się Iluminatami i liczbą 23, był wielkim fanem Roberta Antona Wilsona. Tak więc bez wątpienia celowo wprowadziliśmy tę liczbę do scenariusza, ale nie spodziewaliśmy się jaki będzie tego skutek. Widzowie, którzy dotychczas głowili się nad tożsamością pojawiającego się w serialu Potwora, zaczęli koncentrować się na czymś zupełnie innym – znaczeniu liczb. Wcalę nie chcę przez to powiedzieć, że te liczby nic nie znaczą. Jednak zainteresowanie nimi przerosło nasze oczekiwania”.

Lindelof, w wywiadzie udzielonym innemu pismu, Chicago Tribune, twierdzi że 23 to „szczęśliwa liczba. Kiedy tylko zdarzy mi się wpaść do kasyna w Los Angeles, stawiam na nią 50 dolarów. Jak dotąd nic nie wygrałem, ale jestem pewien, że jeszcze nadejdzie ten czas”. Nawyk ten widać w serialu Zagubieni. Jack Shepard, jeden z jego głównych bohaterów, siedział w 23 rzędzie, gdy zdarzyła się awaria samolotu, w rezultacie której znalazł się na tajemniczej wyspie. 23 pasażerów z ogona samolotu przeżyło wypadek. 23 to również jedna z liczb, która dała zwycięstwo w loterii innemu bohaterowi serialu, Hurleyowi, ale w rezultacie sprowadziła na niego pasmo nieszczęść.

Blog Hatch23 przygląda się również relacjom serialu z teozofią, praktykami metaprogramującymi Johna C. Lilly’ego i innymi arkanami wiedzy ezoterycznej. Czy to ezoteryka w stylu pop czy też popkultura szukająca wsparcia w ezoteryce?

Czy Boyd Rice, niestrudzony ezoterrorysta, członek ‚najwyższych gremiów’  Kościoła Szatana, uważający sie jednocześnie za potomka Jezusa Chrystusa, twórca (jako Non) bojowych, noise’owych dźwiękow, autor licznych, niepoprawnych politycznie tekstów, trickster i okultysta, będzie następnym prezydentem Rosji? Zastanawiają się nad tym rosyjskie media, wskazując uderzające podobieństwo Boyda Rice’a do putinowskiego pomazańca w najbliższych wyborach prezydenckich, Miedwiediewa. Nas, nie urzeklo, co prawda, to podobieństwo, ale dziennikarze z rosyjskiej edycji Rolling Stone’a przeprowadzili już z Boydem wywiad na ten temat.

Oto kandydat na prezydenta Rosji:

A tutaj nasz stary znajomy, pan Rice (zbieżność nazwisk z Condoleezzą zapewne przypadkowa):