Dziś w nocy zmarł w Tajlandii Peter Christopherson, jeden z najwybitniejszych twórców współczesnej muzyki, nieustannie eksperymentujący z jej potencjałem wywoływania stanów transowych i poszerzania przestrzeni zmysłów.
Christopherson pierwsze kroki stawiał w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, w legendarnej już grupie designerskiej Hipgnosis, wykonującej psychodeliczne okładki do płyt twórców pokroju Pink Floyd, Led Zeppelin i Petera Gabriela. Następnie przyłączył się do grupy performerskiej COUM Transmissions, by razem z Genesisem P.-Orridgem i Cosey Fanni Tutti przekraczac granice radykalnej sztuki performance, nawiązującej do najbardziej transgresyjnych działań akcjonizmu wiedeńskiego. Grupa COUM Transmissions zakończyła swoją działalnośc w 1976 roku wystawą „Prostitution” w londyńskim ICA, na której widniały między innymi zdjęcia pornograficzne i zużyte tampony Cosey Fanni Tutti. Kres grupy wiązal się z jej przekształceniem w zespół Throbbing Gristle – przypuszczalnie pierwszą, a z pewnością najważniejszą formację związaną z tzw. muzyką industrialną. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku twórcy Throbbing Gristle wyznaczali nowe kierunki w pojmowaniu muzyki jako narzędzia przemiany świadomości. Ich zainteresowania pozamuzyczne psychologią i psychopatologią głębi, psychotechnikami i socjotechnikami wolności i zniewolenia, magią i mistyką Zachodu przyczyniły się do powstania tzw. kultury industrialnej, kierunku, który w latach osiemdziesiątych na trwałe ukształtował oblicze magicznego skrzydła kontrkultury.
Po rozpadzie Throbbing Gristle w 1981 roku Christopherson założył z P.-Orridgem Thee Temple of Psychick Youth (T.O.P.Y.), Świątynię Młodzieży Psychicznej – organizację magiczną mającą na celu wyzwolenie jednostek z wpływów odruchów społecznych. Ruch ten, czasami chyba niezbyt słusznie kojarzony, z magią chaosu, liczył w szczytowym okresie popularności kilkanaście tysięcy uczestników. Świątynia Młodzieży Psychicznej stanowiła prototyp internetu, anarcho-magiczną siec wymiany idei i doświadczeń . Jej „ministerstwem informacji” był zespół Psychic TV, początkowo pomyślany jako inicjatywa, której celem jest stworzenie ezoterrorystycznej telewizji. Christopherson był współautorem licznych manifestów Świątyni, między innymi tzw. Thee Grey Book, Szarej książeczki.
W 1982 roku Christopherson założył Coil, swój najsłynniejszy i najpiękniejszy projekt muzyczny, tworzony razem z Johnem Balancem i różnymi, zaprzyjaźnionymi muzykami. Coil nagrał piękną ścieżkę dźwiękową do filmu Dereka Jarmana Angelic Conversation, jak również szereg płyt zmieniających oblicze muzyki, m.in. Scatology, Horse Rotorvator, Love’s Secret Domain, Time Machines i Astral Disaster. Po tragicznej śmierci Balance’a w 2004 roku Christopherson przeprowadził się do Tajlandii, gdzie nadal kręcił filmy eksperymentalne i kontynuował swoje poszukiwania muzyczne w takich projektach jak SoiSong i Threshold HouseBoys Choir. Nieustannie tworzył niebanalne, wyzywające piękno. Takim zostanie zapamiętany.