Miesiąc: lipiec 2007

W nadziei, że nie będziemy musieli kontynuować wątku nekrologicznego, podajemy przykrą wiadomość za serwisem filmweb.pl:

„W poniedziałek, w Rzymie zmarł jeden z największych mistrzów kina Michelangelo Antonioni. Miał 94 lata.

Urodzony we włoskiej Ferrarze Antonioni studiował ekonomię na Uniwersytecie Bolońskim. W 1935 roku został dziennikarzem w gazecie Il Corriere Padano, gdzie zajmował się filmem. W 1940 przeniósł się do Rzymu, gdzie zapisał się do programu filmowego Centro Sperimentale di Cinematografia. Dwa lata później wraz z Roberto Rossellinim napisał scenariusz do „Un pilota ritorna” i pracował jako asystent reżysera przy „I due Foscari”. W 1943 roku nakręcił swój pierwszy film – krótkometrażowy „Ludzie Padu”, zaś pierwszym pełnometrażowym obrazem był „Kronika pewnej miłości” z 1950 roku.

Na arenie międzynarodowej Antonioni zaistniał na początku lat 60-tych, kiedy to w kinach pojawiły się najpierw „Przygoda” z 1960 roku, za którą Antonioni otrzymał nagrodę Jury w Cannes, następnie „Noc” w 1961 (Złoty Niedźwiedź w Berlinie) i „Zaćmienie” z 1962 roku (Nagroda Specjalna Jury w Cannes).

Do największych dokonań Michelangelo Antonioniego zalicza się również: „Czerwona pustynia” (1964, Złoty Lew w Wenecji), „Powiększenie” (1966, Złota Palma w Cannes), „Zawód: Reporter” (1975).

W 1985 Antonioni przeszedł poważny zawał serca, w wyniku którego został sparaliżowany oraz utracił zdolność mówienia. Ostatnim obrazem zrealizowanym przez mistrza była nowelka „Il filo pericoloso delle cose” w obrazie „Eros”.

Michelangelo Antonioni zmarł tego samego dnia co inna ważna postać światowego kina Ingmar Bergman.

Marcin Pietrzyk”

Jak podają serwisy agencyjne, w wieku 89 lat zmarł Ingmar Bergman, jeden z najwybitniejszych reżyserów w dziejach kina, twórca niezwykle symbolicznego, a zarazem ascetycznego języka filmowego, podkreślającego tragizm i nieuchronność losu człowieka. Filmy Bergmanna, jakkolwiek mocno nacechowane fatalizmem, wyróżniały się na tle innych obrazów kinowych, niezwykłą wyrazistością i konsekwencją wizji. Twórca Siódmej pieczęci, Milczenia, Persony, Źródła, Tam gdzie rosną poziomki, Fanny i Aleksandra był wielkim czarownikiem sztuki filmowej. Sprawiał że iluzja stawała się życiem.

W internecie pojawiło się nowe pismo poświęcone sztuce undergroundowej – magazyn Tygiel,który funkcjonuje w ramach serwisu MySpace, choć pierwotnie miał przyjąć opasłą papierową postać.

Tygiel miał się ukazać już w 2005 roku, ale… jego twórca wyjechał na długi czas do Mongolii, a następnie wyemigrował do Zjednoczonego Królestwa. W rezultacie Tygiel się zwirtualizował i od kilku dni funkcjonuje w sieci. Redaktor zapowiada moc atrakcji, puszczając najpierw w obieg dawno temu przeprowadzone wywiady z:

– Dariuszem Misiuną z Wydawnictwa Okultura;
– Piotrem Węgrzyńskim z Suki Off;
– Douglasem P. z Death In June;
– i eLL z Sui Generis Umbra.

Kolejne materiały już wkrótce. Póki co warto spróbować przebrnąć przez liczne literówki i poczytać co w trawie piszczy.

20 lipca, po nieszczęśliwym upadku z drabiny zmarł Peter Stafford, jeden z najwybitniejszych znawców środków zmieniających świadomość, autor przełomowej Psychedelics Encyclopedia – dzieła, które jako pierwsze próbowało nadać wiedzy o psychodelikach postać encyklopedyczną. Psychedelics Encyclopedia przez wiele lat była jedyną tego rodzaju skarbnicą wiedzy o substancjach traktowanych przez świat nauki w sposób partyzancki. Stafford poświęcił im wiele lat życia, czego owocem były liczne artykuł oraz książki takie jak LSD in Action i LSD – The Problem-Solving Psychedelic.

Nie tylko Azja posiada niezwykłe bogactwo stowarzyszeń tajemnych, o których wieści dopiero ostatnio przedostają się do mainstreamowej kultury. Europejczycy nie odstają w tyle. Świadczy o tym artykuł Davida Betha zamieszczony w AblitoZone Sny o Hiperborei. Kryst, syn Boga. Fraternitas Borealis. „Autor prezentuje krótkie wprowadzenie do historii tego międzynarodowego bractwa, praktykującego uniwersalistyczną północną “gnozę hiperborejską”, by następnie przedstawić jeden z wewnętrznych tekstów stowarzyszenia, opisujący postać solarnego Chrystusa – Krysta.”

Solidną porcję nowych tekstów oferuje lipcowa TARAKA:

– Jacek Dobrowolski Tricksterzy teatru. O zjawisku aktora jako ofiary i reżysera jako ofiarnika
– Paweł Dudziński Powielacze Grotowskiego. W dyskusji nt. artykułu Jacka Dobrowolskiego ‚Tricksterzy teatru’
– Michał Łuczyński Słowiańska leksyka religijna na tle porównawczym. Etymologia słów bóg, czart, modlić się, wiedźma; imion Perun, Świętowit, Mokosz, Swarog, Dadźbóg, Chors, Weles
– Wojciech Jóźwiak 26 tysięcy lat. O cyklu precesji Ziemi. „Rok platoński”, epoki zodiakalne, kalendarz Majów i rok 2012
– Wojciech Jóźwiak Dawkins i Bóg, i to coś prócz nich. Krótka recenzja książki Richarda Dawkinsa ‚Bóg urojony’
– Aleksandra Kosakowska Sromotny wstyd. Kultura każe patrzeć na świat do góry nogami: tak jest w przypadku pochwy

Benicio Del Toro pracuje nad ekranizacją pierwszej książki Huntera S. Thompsona The Rum Diary – wybitnego psychodelicznego pisarza, którego powieść Fear and Lothing in Las Vegas została zobrazowana w filmie Las Vegas Parano. Współreżyserem filmu, który wejdzie na ekrany w 2008 roku jest Bruce Robinson (scenarzysta m.in. Pól śmierci), a w rolach głównych zagrają Benicio Del Toro, Johnny Depp, Nick Nolte i Josh Hartnett.

Rum Diary to historia amerykańskiego pisarza, który pod koniec lat pięćdziesiątych zmęczony rutyną i życiem w Nowym Jorku postanawia wyjechać do Portoryko, gdzie zatrudnia się w lokalnej gazecie. Wybór okazuje się tyleż nietrafny co szalony. Problemy pisarza gwałtownie się nawarstwiają. Życie pogrąża się w obłędzie.

Jak wszystkie książki Huntera S. Thompsona i ta ma podłoże biograficzne. Autor, słynący z piekielnie sarkastycznego stylu pisarskiego, naładowanego obserwacjami z życia codziennego, w 2005 roku odebrał sobie życie… lub też, jak twierdzą niektórzy, został zamordowany. Ale jego dzieło tętni życiem.

Jeśli ktoś z Was planuje wakacje w USA, warto wygospodarować sobie trochę czasu i wziąć udział w EsoZone, czyli, jak to reklamują organizatorzy, „Expo dla projektantów własnej rzeczywistości”. W imprezie, która rozpocznie się równo za miesiąc, 10 sierpnia w Portland, i potrwa przez trzy dni udział wezmą czołowi przedstawiciele okultystycznej nowej fali w Ameryce, w tym m.in. James Curcio, Trevor Blake, Taylor Ellwood i Nick Pell. Nie zabraknie też wybitnego ezoterycznego malarza Paula Laffoleya oraz licznych performerów.

Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (sic!) wydało książkę Lechosława Lameńskiego o Stanisławie Szukalskim, jednym z najbardziej zapomnianych wielkich polskich artystów, a przy okazji gorącym orędowniku poganizmu. Książka Stach z Warty. Szukalski i Szczep Rogate Serce stanowi nielada okazję do zapoznania się z tą postacią pod nieobecność na polskim rynku albumów przedstawiających jego twórczość.

W magazynie internetowym Taraka ukazało się wspomnienie Jacka Dobrowolskiego o nagle zmarłym 20 czerwca b.r. dr. hab. Tadeuszu Doktorze, jednym z najwybitniejszych polskich psychologów i socjologów religii, badaczu słynącym ze swej rzetelności, otwartości i spokoju ducha.

Tadeusz Doktór był autorem licznych publikacji poświęconych nowym ruchom religijnym oraz promotorem mojej pracy magisterskiej z 1996 roku pt. W poszukiwaniu dróg desocjalizacji. Przypadek Genesisa P-Orridge’a i Świątyni Młodzieży Psychicznej. Sławę przyniosły mu pierwsze w Polsce publikacje poświęcone Tai Chi oraz niemal taoistyczne podejście do socjologii religii, dalekie od ideologicznych uwikłań rodzimych religioznawców. Lecz nade wszystko był człowiekiem uśmiechu i takim go zapamiętam.

Dariusz Misiuna